Mr. Algo does Algodonales

[StevenT]

Net de eerste dag XC Camp achter de rug in Algodonales. Veel is er nog niet te vertellen, gisteren een dag waar de hemel reeds helemaal bewolkt was toen we opstonden
Toch snel een top-to-bottom gedaan om te kijken of de Gracchio wel kon vliegen op Spaanse grond (10 minuten, maximum vario +0.1 lol) en geland. De wolken werden steeds dreigender.

86CCEC16-C001-4DB3-8413-332D7D443433.jpeg

Tapas time voor mij dus!
Morgen ziet het er beter uit. Wordt vervolgd!

[StevenT]

Tja, dan kijk je zondagavond naar het weerbericht, en dat ziet er prima uit. En dan sta je maandag klaar op de berg, tegen een uur of 1, en de voorspelde wind is er niet, en er is zelfs geen zuchtje bries!
De hevige regen van de vorige nacht zette vermoedelijk een rem op de ontwikkeling van de zo begeerde thermiek.

De gieren leken zelfs problemen te hebben om boven te blijven, wachten dus, in de hoop dat de thermiek toch zou doorbreken.

Uiteindelijk brak de wind door rond 15:15 en de gieren begonnen rondjes te draaien. Zo snel mogelijk vertrokken met de groep. Plan was om naar Ronda te vliegen, maar de hemel was blauw, en de thermiek was schaars, en de wind begon sterker te worden en iedereen viel een voor een af.

viliam_alpina.jpg

Uiteindelijk als laatste gestrand vlak voor Ronda La Vieja na ongeveer 1:50 minuten. Tevreden, want eerste keer met de nieuwe wing in thermiek en dat was wel even wennen

Daarna nog een uurtje gesoard in Ronda La Vieja.

De rest van de week ziet er dramatisch slecht uit, we denken er zelfs aan om te verhuizen, probleem is dat half Spanje er slecht uit ziet.

We zien wel!

[StevenT]

Ook op dinsdag waren de weergoden ons niet gunstig gezind. Vroeg vertrokken naar El Bosque in de hoop een korte vlucht te maken. Als eerste klaar en de berg af, maar de thermiek was nog niet van de partij en enkele minuten later stond ik op de grond.

Rest van onze groep is dan 15 minuten later vertrokken, en zij konden snel hoogte winnen want plots was de thermiek wel aanwezig. Probleem was ook dat de wind snel toenam, en een goede 30 minuten later was het landen geblazen voor hen wegens hevige windstoten.

De rest van de dag zitten kletsen in de hoop nog een late vlucht te maken, maar tevergeefs. Terug naar de shop en Windy opgestart om iets te vinden voor woensdag.

De enige plek die misschien vliegbaar zou zijn was La Parra, een goede 200 kilometer NNW van Algodonales.

Afgesproken om 7:00 en nu zitten we in in de wagen, richting La Parra en hopend op vliegbaar weer.

It is what it is...

IMG_1203.JPG

[Bartvdv]

Toch al alle dagen gevlogen
Ondertussen hier al wat reviews gelezen
Van de Gracchio “Direct sturen en levendig”
Wat is je ervaring tegenover de “ion”?

Bart

[GeertM]

Spijtig dat je de Gracchio nog niet in de stevige thermiek hebt kunnen testen, ik ben erg benieuwd dus naar je ervaringen ermee.


Fly safe!

[StevenT]

Mixed feelings over de Gracchio.

Zeer dynamisch en persoonlijk vind ik het wel meevallen in thermiek. Als de wing duikt is hij heel makkelijk op te vangen. Kleine inklapper gehad, ik voelde de druk wegvallen en een stevige ruk aan de rem en de wing was nagenoeg ogenblikkelijk terug open.

Wel voorzichtig zijn dicht bij de grond, deze voormiddag gevlogen in La Parra (285 km met de auto, voor 1 vlucht, de mensen van Zero Gravity doen echt heel hard hun best) en op de landing was er wat thermiek, dus dat was even oppassen want je krijgt van die rolbewegingen en je swingt dan terug onder de wing met een meter hoogteverlies of zo en dat is wel even schrikken. Maar daar valt allemaal mee te leven.

Wat ik persoonlijk minder vind is de “floatability” in zwakke omstandigheden. Ook vandaag weer tijdens de “thermal break”, de korte pauze waarbij de thermiek soms even wegvalt rond de middag, zakt het ding relatief snel weg, beduidend sneller dan de andere wings in onze groep. (BGD Wasp, Skywalk Arak, Airdesign Rise 2, Bonanza 2, Alpina).

Om te soaren is het dan wel weer een zeer leuk ding. En ook de snelheid is super.

Nog een paar vluchtjes alvorens het finaal verdict dus!

[StevenT]

Ondertussen thuisgekomen maar jullie hebben nog recht op de laatste dagen van het verblijf in Algodonales. Nadat we woensdagmorgen helemaal naar La Parra gereden waren voor een korte vlucht (25 minuten) lokaal iets gaan eten. In de hoop nog een tweede vlucht te kunnen pakken na de lunch teruggereden naar de start.

Twee lokale piloten (vrienden van Jose, onze gids) gingen ons laten zien dat het best vliegbaar was, piloot 1 op een EN-D 2-lijner van Flow , en piloot 2 op een lage B van Sol
Piloot 1 zat na enkele minuten op meer dan 2500 meter hoogte
Piloot 2 besloot om ondanks de hevige omstandigheden toch te vliegen en zat al snel in problemen, de lage B had onvoldoende snelheid en hij werd onherroepelijk over de bergrug geblazen
Gelukkig bleef hij kalm stijgen en draaide hij pas weg met voldoende hoogte want er zijn niet veel landingsopties achter de berg. Dan maar besloten om niet meer te vliegen en de lange rit naar Algodonales terug aan te vatten.

Op donderdagmorgen wist Windy ons al te vertellen dat het weer een moeilijke dag zou worden. Sterke wind uit het noordoosten en vermoedelijk nergens vliegbaar. Maar de regio rond Algodonales weet soms te verrassen. Laat in de middag belde Ivan ons op, snel materiaal pakken, kans dat Montellano vliegbaar was! Eenmaal aangekomen was de hoge startplaats te winderig, maar op de lage startplaats konden we prima starten. Enige probleem daar: geen thermiek bij het opstijgen is op de grond na 30 seconden

Een paar andere piloten waren al aan het vliegen en het was krabben geblazen om te blijven vliegen. Gelet de zwakke omstandigheden besloten om met de Ion te vliegen en de Gracchio in de zak te laten. Al snel was ondergetekende mee de lucht in en ik had geluk, er kwam al snel een thermiekcyclus door en zonder moeite naar 1200 meter hoogte. Uitgevlogen in de hoop om in de vallei wat thermiek te pakken en zo een driehoekje te vliegen maar helaas, niets gevonden en moeten terugkeren naar de helling. Daar aangekomen bleken de condities wat minder en het was terug krabben geblazen in de hoop te overleven tot de volgende cyclus. Een Duitser met een oranje MacPara Eden was wat overmoedig en belandde met zijn glider in de struiken

Regina, een pilote van onze groep, landde ook (maar niet in de bosjes zoals onze Duitse collega). De grond kwam akelig dichtbij maar plots kwam er weer een cyclus door en ondergetekende was terug in the running! Opnieuw moeiteloos de hoogte in en de vallei opgezocht in de hoop een mooie driehoek te vliegen. Met een vijftal piloten richting de steengroeve, daar aangekomen vonden we dat het wel erg makkelijk was om in de lucht te blijven... Besloten om terug richting de start te vliegen en voorzichtig te blijven. En gelukkig maar, want na enkele minuten begon de wind serieus te blazen en verscheen er een dreigende wolkenformatie. Afdraaien naar links en downwind uit de liftzone en enkele minuten later stonden we veilig aan de grond.
Later de vlucht gedownload uit de vario, en hoe sterk de wind wel was is duidelijk te zien aan de topsnelheid: 81 km/uur! We waren blij dat we een echte vlucht hadden kunnen maken, en ook blij dat we veilig aan de grond stonden.

montellano.jpg

IMG_1228.jpg

IMG_1226.jpg

Moe maar voldaan terug naar Algodonales voor een paar tapa's en wat vloeibaar voedsel

[StevenT]

Vrijdag 16/9 was het dan de laatste kans. Afgesproken in de shop en vertrokken naar Levante. De beginners waren net geland, het leek erop dat we een top-to-bottom zouden kunnen vliegen, want veel meer zat er volgens Windy niet in.

Aangekomen en de condities zagen er vliegbaar uit, een kleine wolk die zich aan het vormen was beloofde zelfs wat meer dan een korte vlucht. Samen met José als eerste vertrokken, onze collega Mike zou als derde vertrekken maar belandde in de bosjes onderaan (Levante is een relatief vlakke start en als je niet hard genoeg loopt of te zwaar remt ga je onherroepelijk de bosjes in!)

Zodra we in de lucht waren bleek het duidelijk dat er iets aan het broeien was. Jose raadde de anderen af om te vliegen wegens "bad air" en we besloten te gaan landen. De officiële landing halen was echter onmogelijk, op enkele seconden tijd zakte onze snelheid terug naar quasi stilstand met 50% speedbar. Turn & burn dus, richting de officieuze landing in het dorp. Oren trekken en speedbar, en het was turbulent! Benen intrekken want mijn pod harnas draaide alle kanten op, ik was er niet gerust in

Aangekomen boven het dorp en geland, ongeveer 4 minuten nodig gehad om de laatste 160 meter te dalen, het grootste gedeelte daarvan met oren... Ik was blij dat ik op de grond stond, en José was zeer blij dat iedereen van onze groep (met uitzondering van mezelf) niet aan het vliegen was!

IMG_1243.jpg

Ingepakt en te voet naar de shop (voordeel van in het dorp te landen) - en dat was dan ineens de laatste vlucht van de week, want een tijdje later barstte de regen los en was het uit met de pret.

's Avonds met heel het team van Zero Gravity gaan eten en de volgende dag netjes afgezet aan de luchthaven.

Verrassing in de mailbox: excuses vanwege Zero Gravity voor het slechte weer, en kortingsbon van 120 EUR voor een volgende vliegvakantie. Toch een mooie geste want uiteraard kunnen zij er niets aan doen dat het weer tegenslaat!

Natuurlijk wil dit zeggen dat ik terug moest gaan om die kortingsbon te kunnen gebruiken
De avonturen van Mr. Algo worden dus vervolgd in 2020 tussen 2 en 9 mei

[Arnold]

Iets minder leuk maar wel weeral een ervaring rijker en in weze dus ook veel bijgeleerd.

idd, mooi gebaar van Zero Gravity die 120€.

en bij deze dan ook: Welkom terug Mr. Algo